Ćwiczenia

Zaburzenia połykania

 

Ćwiczenia logopedyczne na zaburzenia połykania

 

Kształtowanie umiejętności prawidłowego gryzienia, żucia i połykania przez wzmacnianie napięcia mięśniowego w obrębie obszaru ustno-twarzowego dla zwiększenia samodzielności podczas jedzenia i picia oraz przygotowania aparatu mowy do artykulacji.

 

1. Nauka odgryzania kęsów stałych pokarmów oraz ich żucia po obydwu stronach jamy ustne

2. Pionizowanie języka

Przykładowe ćwiczenia:

  • Dotykanie palcem wałka dziąsłowego i nazywanie tego miejsca np. parkingiem, w którym język musi zaparkować, gdy mamy zamkniętą buzię,
  • Zabawa – konik (nauka kląskania),
  • Zabawa – piłka – język udaje piłeczkę, skacze w buzi, odbija się od sufitu i od podłogi,
  • Zabawa – malarz – język jest malarzem, maluje sufit w buzi,
  • Zabawa – schodki – język wspina się po trzech schodkach – pierwszy jest tuż za zębami, drugi troszeczkę dalej, trzeci jeszcze dalej (za wałeczkiem),
  • Zabawy przed lustrem, np.: śpiewanie lalala, lololo, lelele, lululu, itd.

3. Połykanie śliny

Ćwiczenia połykania śliny należy powtarzać wiele razy podczas dnia. Należy też przypominać dziecku o konieczności „parkowania języka w garażu”.

Przykładowe ćwiczenia:

  • Parkujemy język w garażu – na wałeczku, zaciskamy zęby, uśmiechamy się i połykamy ślinę,
  • Przytrzymujemy językiem kawałeczek (np.: wiórek utarty na grubej tarce) czekolady na wałeczku i połykamy ślinę.

4. Połykanie płynów

Ćwiczenie połykania płynów należy powtarzać wielokrotnie podczas dnia przez około 20 minut. Należy często przypominać dziecku o „parkowaniu języka w garażu”, zwłaszcza przed posiłkami.

  • Zaczynamy od gęstego płynu, np.:  kisielu do picia. Dziecko wypija z małego kubeczka – najpierw nabiera  niewielki łyk, słucha instrukcji (język do góry i połykamy).

5. Masaż zewnętrzny oraz wewnętrzny

  • Stymulowanie punktów neuromotorycznych twarzy w celu wzmocnienia napięcia mięśni. Zasadą jest kontakt z dzieckiem, czynności podczas masażu są okazją do mówienia do niego. Masując wargi dobrze jest wypowiadać wyrazy z głoskami [b], [p], [m], [w], [f], itp., (jest to budowanie skojarzeń masowanego miejsca z układem aparatu mowy podczas artykulacji odpowiednich głosek),
  • Masaż wnętrza jamy ustnej – uczulanie miejsc strategicznych w procesie połykania, poprawa napięcia mięśni języka.

6. Wykorzystanie elementów terapii ustno-twarzowej

  • Pionizacja czubka języka
    • Pozycja wyjściowa: terapeuta układa palec wskazujący na grzbiecie języka , w jego części środkowej,
    • Stymulacja: terapeuta wykonuje ucisk i wibrację w kierunku dna jamy ustnej, przesuwa palec ruchem gładzącym do przodu i do góry, lekko uciska,
    • Reakcja: unoszenie czubka języka.
  • Ćwiczenie aktywizujące prawidłowe połykanie (1)
    • Pozycja wyjściowa: dziecko leży na plecach, pod kolanami ma zwinięty wałek. Terapeuta znajduje się z tyłu głowy dziecka i ujmuje głowę w splecione dłonie, następnie zgina ją do przodu, prostuje, obraca na boki, aby rozluźnić mięśnie szyi i obręczy barkowej. Następnie jedna ręka obejmuje okolicę potylicy, druga ręka obejmuje brodę, lekko ją uciskając w kierunku stawu skroniowo- żuchwowego. Wykonuje rotację głowy dziecka w kierunku jego ramienia. Wtedy terapeuta gładzi dno jamy ustnej z lekkim uciskiem i wibracją w kierunku grzbietowo- czaszkowym. Następuje połknięcie śliny. Wówczas należy przekręcić głowę dziecka w lekkim zgięciu do linii środkowej i w tej pozycji polecić (lub sprowokować lekkim uciskiem i wibracją dna jamy ustnej) jeszcze raz połknięcie śliny. Terapeuta powtarza ćwiczenie  odwracając głowę dziecka w drugą stronę,
    • Reakcja: połykanie następuje przez napięcie części miękkich jamy ustnej, podniesienie dna jamy ustnej, podniesienie napięcia policzków i warg, podwyższenie napięcia podniebienia miękkiego.
  • Ćwiczenie aktywizujące prawidłowe połykanie (2)
    • Pozycja wyjściowa: dziecko leży na plecach, terapeuta za nim siedzi po turecku, stabilizuje jego głowę swoim ciałem. Terapeuta stymuluje boczną stronę żuchwy, uciska i wibruje w stronę, którą odwrócona jest głowa. Następnie daje dziecku polecenie aby przekręciło głowę pokonując opór palców terapeuty, który trzyma żuchwę. Terapeuta stymuluje zamiennie obie strony żuchwy,
    • Reakcje: zwiększenie napięcia mięśni żuchwy, uniesienie języka do górnych zębów, uaktywnienie podniebienia miękkiego.

7. Usprawnianie aparatu artykulacyjnego

  • Wykonywanie ćwiczeń z zakresu gimnastyki buzi i języka w celu wzmocnienia mięśni aparatu mowy.

8. Usprawnianie funkcji oddechowych, co pośrednio ma wpływ na domknięcie jamy ustnej, oddychanie nosem.