Aby ćwiczenia aparatu mowy były dla dzieci atrakcyjne można wykorzystać ich bujną wyobraźnię. Nazywając np.: naprzemienne podnoszenie języka do podniebienia i układanie go za dolnymi siekaczami „piłeczką”, (która odbija się od sufitu i od podłogi) unika się zbędnego i nudnego tłumaczenia dziecku na czym ma polegać ćwiczenie. Pomocne są tu liczne, proste ilustracje.
- Piłka – język udaje piłeczkę, odbija się od „sufitu” i od „podłogi” w buzi. Później odbija się od „ścian”. (Język dotyka podniebienia, dna jamy ustnej, wewnętrznych ścian policzków)
- Wesoły konik – kląskanie
Zmęczony konik – parskanie (rozluźnienie warg)
Głodny kotek – dziecko udaje kotka, który pije mleczko, tzn. język wysuwa się z buzi, następnie unosi się do góry
Rurka – dziecko zwija język w rurkę
- Łyżeczka – dziecko wyjmuje język, jego brzegi podnoszą się do góry, na środku tworzy się zagłębienie
- Młynek – język kręci się pomiędzy dziąsłami a wargami w jedną i w drugą stronę
- Nadmuchany balonik – napełnianie policzków powietrzem
- Dziurawy balonik – język znajduje się za zębami, usta tworzą uśmiech, dziecko wydaje dźwięk: sssss
- Zamknięte okienko – zaciśnięcie warg
- Króliczek – usta układają się w dzióbek i przesuwają się na boki
- Buziaczek- śmieszaczek żabki– usta naprzemiennie rozciągają się w uśmiechu oraz ściągają się tworząc dzióbek
- Ryjek Prosiaczka – wargi wysuwają się do przodu, ich układ jest zbliżony do układu warg podczas artykulacji samogłoski u
- Silnik samochodu– wargi wibrują dźwięcznie
- Pędzelek – język „ maluje sufit w buzi” – przesuwa się po podniebieniu
- Miotełka – język „zamiata podłogę w buzi” – przesuwa się po dnie jamy ustnej
- Rybka – wąskie, wyciągnięte do przodu usta otwierają się i zamykają
